Pewnie jak większość obywateli świata włączyłam rano tv i dowiedziałam się o Paryżu. Przez cały dzień wszystkie media mówiły tylko o tym. Niewyobrażalna tragedia dla wielu ludzi… Każdy ze 128 ofiar był czyimś bratem, siostrą, córką, matką, dziadkiem…
Dzieci.. Przez chwilę zastanawiałam się, czy powiedzieć córce co się stało. Opowiedzieć jej, że gdzieś tam na świecie, we Francji, w której nigdy nie była, o której pewnie kiedyś słyszała, ale być może tego nie pamięta, terroryści („A kto to jest terrorysta?”) wdarli się siłą na salę koncertową i z kałasznikowów („Mamo, a co to takiego?„) rozstrzelali niewinnych ludzi („A dlaczego?”). A inni zamachowcy-samobójcy („A kto to jest samobójca?”) mieli przyczepione do siebie bomby i eksplodowali niszcząc to co w okolicy, raniąc i zabijając tych, którzy byli blisko. Czy 5-letnie dziecko ogarnie ten temat? Czy 5-latka, która nie potrafi zrozumieć jak to się mogło stać, że Jezusowi przybili ręce i nogi do krzyża. „Mamo, a dlaczego mu tak zrobili? A czy to go bolało? A dlaczego umarł za nasze grzechy? Ale przecież ja staram się być grzeczna, to chyba nie robię grzechów?” będzie w stanie pojąć tę tragedię?
Moja córka jest bardzo wrażliwa. Płakała na „Małym Księciu”, płacze gdy widzi, że komuś dzieje się krzywda – czy dzieje się to naprawdę, czy na ekranie telewizora, czy na kartkach książeczki. Jest wrażliwa na krzywdę i cierpienie innych i tak ma od urodzenia, dlatego staramy się unikać „drastycznych” bajek i historyjek.
I myślę, że nie wiele by zrozumiała z dzisiejszych wydarzeń. Zwłaszcza że i my, dorośli zastanawiamy się dlaczego tak się stało? Próbujemy solidaryzować się z rodzinami ofiar i czekamy co dalej.. Nie poruszyłam więc tematu z córką. Może to błąd, może powinnam jej pokazać, że świat jest nie tylko dobry i różowy? Że gdzieś tam, daleko ludziom stała się krzywda. Ale wiecie co? Największą tragedią dla mojej 5-latki było wczoraj zgubienie różdżki od wróżki z Playmobil. A płacz na końcu nosa miała też wtedy, gdy niechcący roztargała kartkę z marketowej gazetki, na której był obrazek klocków Lego, które chciała wyciąć i przykleić na liście do Mikołaja… W jej świecie TO są tragedie! Dziecięcy świat ma inne barwy niż świat dorosłych. Jest kolorowy i beztroski. I niech taki pozostanie!
Staram się, aby moja córka miała fajne dzieciństwo. Aby gdy dorośnie, miała więcej miłych wspomnień niż tych smutnych. Dlatego dziś pozwoliłam jej światu pozostać takim jakim jest. Po co mówić jej o czymś, co trudno jej będzie zrozumieć, co być może wywoła u niej lęki? Co to zmieni? Obowiązkiem nas, rodziców jest chronić swoje dzieci. Nie tylko przed czynami. Dziś postanowiłam ochronić moją córkę przed złymi wiadomościami „ze świata dorosłych”. Całe życie przed nią.. Jeszcze ma czas….
* photo: www.cultubra.com
